"Tarantula, Klops i Herkules" to opowieść, która wciągnie i zachwyci amatorów zagadek kryminalnych i błyskotliwego humoru.
Tarantula, Klops i Herkules. Przygoda pierwsza
Joanna Olech
wyd. W.A.B.
wiek: 9+
AUDIOBOOK czyta: Janusz Zadura
piątek, 31 maja 2013
Tarantula, Klops i Herkules - J.Olech
Kiedyś Witkowice były najnudniejszym miasteczkiem na świecie.
Wszystko się zmieniło, gdy z miejscowego muzeum ktoś ukradł widokówkę.
Ile mogła być warta? W tym samym czasie w wypadku zginął pochodzący z
Witkowic mężczyzna - Polak z niemieckim obywatelstwem. Czy te dwa
zdarzenia mają ze sobą coś wspólnego? I czy to prawda, że w miasteczku
ukryty jest skarb? Śledztwo połączy Karola, rudego komputerowca z
aparatem na zębach, i Tarantulę, piętnastoletnią fankę gotyku,
siostrzenicę burmistrza. Będą musieli odgrzebać i połączyć ze sobą stare
witkowickie tajemnice. Sprawą zainteresują się również podejrzana pani
ornitolog, posterunkowy Tomek Buraś, żądny przygód wikary i
przypominający nietoperza nieoceniony pies Herkules.
"Tarantula, Klops i Herkules" to opowieść, która wciągnie i zachwyci amatorów zagadek kryminalnych i błyskotliwego humoru.
Tarantula, Klops i Herkules. Przygoda pierwsza
Joanna Olech
wyd. W.A.B.
wiek: 9+
"Tarantula, Klops i Herkules" to opowieść, która wciągnie i zachwyci amatorów zagadek kryminalnych i błyskotliwego humoru.
Tarantula, Klops i Herkules. Przygoda pierwsza
Joanna Olech
wyd. W.A.B.
wiek: 9+
Nauka to lubię. Od ziarnka piasku do gwiazd
Czy wydmy potrafią śpiewać? Od czego
zależy kształt piorunów? Kto skonstruował najprecyzyjniejszy zegar na
świecie? Dlaczego gorąca woda zamarza szybciej niż zimna?
Zawsze się nad tym zastanawialiście, ale wstydziliście się zapytać?
Teraz odpowiedzi leżą w zasięgu ręki.
Tomasz Rożek , dziennikarz i popularyzator nauki, prowadzi czytelników przez labirynt wiedzy. Pisze o zjawiskach, z którymi spotykamy się na co dzień, i o tych zachodzących daleko w kosmosie, odległych o lata świetlne. Odsłania tajemnice, nad którymi badacze głowią się od dawna, ale prezentuje również najnowsze odkrycia uczonych. Dowcipnie i przystępnie opisuje nawet najbardziej skomplikowane zagadnienia i procesy, a dzięki licznym przykładom z życia codziennego jego teksty pobudzają wyobraźnię i skłaniają do pogłębiania wiedzy.
W poszczególnych rozdziałach znajdują się również propozycje eksperymentów, które z łatwością można przeprowadzić w domowych warunkach. Dzięki temu zarówno rodzice, jak i dzieci poczują się niczym prawdziwi odkrywcy.
"Nauka - to lubię" to książka familijna - dla ciekawego świata czytelnika w każdym wieku.
Nauka - to lubię. Od ziarnka piasku do gwiazd
Tomasz Rożek
wyd. W.A.B.
wiek: 8+
Zawsze się nad tym zastanawialiście, ale wstydziliście się zapytać?
Teraz odpowiedzi leżą w zasięgu ręki.
Tomasz Rożek , dziennikarz i popularyzator nauki, prowadzi czytelników przez labirynt wiedzy. Pisze o zjawiskach, z którymi spotykamy się na co dzień, i o tych zachodzących daleko w kosmosie, odległych o lata świetlne. Odsłania tajemnice, nad którymi badacze głowią się od dawna, ale prezentuje również najnowsze odkrycia uczonych. Dowcipnie i przystępnie opisuje nawet najbardziej skomplikowane zagadnienia i procesy, a dzięki licznym przykładom z życia codziennego jego teksty pobudzają wyobraźnię i skłaniają do pogłębiania wiedzy.
W poszczególnych rozdziałach znajdują się również propozycje eksperymentów, które z łatwością można przeprowadzić w domowych warunkach. Dzięki temu zarówno rodzice, jak i dzieci poczują się niczym prawdziwi odkrywcy.
"Nauka - to lubię" to książka familijna - dla ciekawego świata czytelnika w każdym wieku.
Nauka - to lubię. Od ziarnka piasku do gwiazd
Tomasz Rożek
wyd. W.A.B.
wiek: 8+
Migotnik - Bona
Piękna, utrzymana w konwencji orientalnych baśni, opowieść o potędze wyobraźni, istocie sztuki i sile przyjaźni.
Sakumata, słynnego w całej Turcji malarza, odwiedza wysłannik lokalnego władcy, wzywając do pałacu swego Pana. Ma on dlań niezwykłe zlecenie: trzeba udekorować malowidłami komnaty synka władcy, Madurera, któremu tajemnicza choroba odbiera możliwość kontaktu ze światem za murami. W wyniku ich spotkania do życia powołana zostanie fascynująca roślina, która potrafi świecić w ciemności - migotnik.
Migotnik
Roberto Piumini
przeł. Ewa Nicewicz-Staszowska
wyd. Bona
wiek: 6+
Sakumata, słynnego w całej Turcji malarza, odwiedza wysłannik lokalnego władcy, wzywając do pałacu swego Pana. Ma on dlań niezwykłe zlecenie: trzeba udekorować malowidłami komnaty synka władcy, Madurera, któremu tajemnicza choroba odbiera możliwość kontaktu ze światem za murami. W wyniku ich spotkania do życia powołana zostanie fascynująca roślina, która potrafi świecić w ciemności - migotnik.
Migotnik
Roberto Piumini
przeł. Ewa Nicewicz-Staszowska
wyd. Bona
wiek: 6+
środa, 29 maja 2013
seria Tato ... - Markus Majaluoma
Narysował i napisał Markus Majaluoma
przeł. Iwona Kiuru
wyd. BONA
wiek: 3+
Niezwykle oryginalny styl ilustracji oraz niecodzienne poczucie humoru sprawiają, iż jego książki są gwarancją dobrej zabawy dla dzieci oraz ich rodziców. Portretuje w nich współczesną rodzinę: zabieganą mamę, wiecznie zmęczonego po pracy tatę i ... obdarzone niespożytą energią dzieciaki! Niesamowite przygody, w które wplątują się bohaterowie oraz (a może przede wszystkim) sposób, w jaki zwalczają przeciwności losu, pozwalają zupełnie inaczej spojrzeć na naszą domową codzienność. Seria "Tato..." jest świetnym przykładem na to, że wyobraźnia jest największą siłą napędową każdej dobrej zabawy, a poczucie humoru i niekonwencjonalne podejście to klucz do pokonywania problemów.
przeł. Iwona Kiuru
wyd. BONA
wiek: 3+
Niezwykle oryginalny styl ilustracji oraz niecodzienne poczucie humoru sprawiają, iż jego książki są gwarancją dobrej zabawy dla dzieci oraz ich rodziców. Portretuje w nich współczesną rodzinę: zabieganą mamę, wiecznie zmęczonego po pracy tatę i ... obdarzone niespożytą energią dzieciaki! Niesamowite przygody, w które wplątują się bohaterowie oraz (a może przede wszystkim) sposób, w jaki zwalczają przeciwności losu, pozwalają zupełnie inaczej spojrzeć na naszą domową codzienność. Seria "Tato..." jest świetnym przykładem na to, że wyobraźnia jest największą siłą napędową każdej dobrej zabawy, a poczucie humoru i niekonwencjonalne podejście to klucz do pokonywania problemów.
-
Tato, popłyńmy na wyspę!
-
Tato, zbudujmy domek!
-
Tato, pojedźmy na grzyby!
-
Tato, kiedy przyjdzie Święty Mikołaj?
-
Tato, w studni nie ma wody!
Tam i z powrotem - Duszyński Tomasz
W świetle odległych gwiazd trwa wojna... Tutaj nie ma miejsca na
słabości. Flota zbuntowanych androidów Drakka zagraża Federacji. Wydaje
się, że dni Sprzymierzonych dobiegły końca, a władzę w kosmosie obejmą
bezduszne maszyny... Jest jeszcze jednak chłopak z Ziemi, Maks Barski,
który zostaje wplątany w międzygalaktyczną intrygę. Przypadek? A może w
rozgrywce macza palce trzecia siła?
W otchłani kosmosu trudno odnaleźć drogę do domu. Pozostaje siła woli, męstwo i przyjaźń. Czy Barski przetrwa tę próbę?
Przygotuj się na bardzo długą podróż, z przygodą tam... i z powrotem.
Uważaj! Ta powieść wciąga do ostatniej strony!
W otchłani kosmosu trudno odnaleźć drogę do domu. Pozostaje siła woli, męstwo i przyjaźń. Czy Barski przetrwa tę próbę?
Przygotuj się na bardzo długą podróż, z przygodą tam... i z powrotem.
Uważaj! Ta powieść wciąga do ostatniej strony!
Bałagan
Michał Krygier
ilustr Alicja Wasilka
Wydawnictwo iKropka, 2012
Wszędobylski bałagan atakuje czytelnika już na wyklejce, gdzie
pojawiają się pleśniopodobne plamy i błyskawicznie się rozprzestrzenia.
Właściwie to nie wiadomo, skąd się wziął, ale zrobił to sprytnie i
niepostrzeżenie, biorąc we władanie wszelkie możliwe pomieszczenia i
zakamarki w pewnym domu. Broi, przeszkadza w kuchni, rozgościł się na
dobre w pokoju małego chłopca, nawet w torebce mamy urządza harce i w
ogródku radośnie broi.
Jak wielką siłę ma ten bałagan widać wyraźnie na ilustracjach, wibrujących od gmatwaniny szczegółów. Trzeba się dobrze przyjrzeć, by wyłuskać poszczególne elementy porozrzucane wśród kropek, plam, rozedrganych linii, jakby nagryzmolonych naprędce kresek. Nawet perspektywa trochę kuleje, a niedbale zakreskowane przestrzenie mają dawać wrażenie chaosu. Aż się prosi, żeby w końcu ten rozgardiasz uporządkować. To celowy zabieg podkreślający dynamikę rozprzestrzeniającego się bałaganu, dający wrażenie ciągłego ruchu.
"Bałagan" ma też spory format i został solidnie wydany: twarda okładka plus szycie. Ilustratorka użyła ciekawej, wąskiej gamy kolorystycznej w dość nietypowych odcieniach: srebrny, ceglasty, bardzo brudny błękit wzburzonego morza, szarości, od czasu do czasu pojawia się przebłysk żółci. Jedna z moich ulubionych ilustracji to dwie strony zapełnione srebrnymi kotami, kłębkami wełny i szpulami nici. Te pozorne, artystyczne gryzmoły aktywują wyobraźnię i ćwiczą spostrzegawczość. Trzeba dobrze wytężyć wzrok, a i tak za pierwszym razem nie uda się odkryć wszystkich szczegółów.
Również zróżnicowany krój pisma i wielkość czcionki zwracają uwagę na zamęt panujący wokół. Teksty, proste, krótkie, całkiem zabawne i dość rzeczowe, są wplecione w ilustracje. Jeśli uważnie czytać między wierszami, znajdziemy tam wskazówki, jak bałagan poskromić i że wcale nie jest on taki fascynujący, jakby się na początku wydawało. A stąd już niedaleko do wyrobienia dobrych nawyków, które pozwolą zapanować nad bałaganem a może nawet pozbyć się go - zanim znów się nie pojawi.
ilustr Alicja Wasilka
Wydawnictwo iKropka, 2012
Jak wielką siłę ma ten bałagan widać wyraźnie na ilustracjach, wibrujących od gmatwaniny szczegółów. Trzeba się dobrze przyjrzeć, by wyłuskać poszczególne elementy porozrzucane wśród kropek, plam, rozedrganych linii, jakby nagryzmolonych naprędce kresek. Nawet perspektywa trochę kuleje, a niedbale zakreskowane przestrzenie mają dawać wrażenie chaosu. Aż się prosi, żeby w końcu ten rozgardiasz uporządkować. To celowy zabieg podkreślający dynamikę rozprzestrzeniającego się bałaganu, dający wrażenie ciągłego ruchu.
"Bałagan" ma też spory format i został solidnie wydany: twarda okładka plus szycie. Ilustratorka użyła ciekawej, wąskiej gamy kolorystycznej w dość nietypowych odcieniach: srebrny, ceglasty, bardzo brudny błękit wzburzonego morza, szarości, od czasu do czasu pojawia się przebłysk żółci. Jedna z moich ulubionych ilustracji to dwie strony zapełnione srebrnymi kotami, kłębkami wełny i szpulami nici. Te pozorne, artystyczne gryzmoły aktywują wyobraźnię i ćwiczą spostrzegawczość. Trzeba dobrze wytężyć wzrok, a i tak za pierwszym razem nie uda się odkryć wszystkich szczegółów.
Również zróżnicowany krój pisma i wielkość czcionki zwracają uwagę na zamęt panujący wokół. Teksty, proste, krótkie, całkiem zabawne i dość rzeczowe, są wplecione w ilustracje. Jeśli uważnie czytać między wierszami, znajdziemy tam wskazówki, jak bałagan poskromić i że wcale nie jest on taki fascynujący, jakby się na początku wydawało. A stąd już niedaleko do wyrobienia dobrych nawyków, które pozwolą zapanować nad bałaganem a może nawet pozbyć się go - zanim znów się nie pojawi.
Duchy w teatrze - Egmont
Ewa Karwan-Jastrzębska
ilustr. Ewa Poklewska-Koziełło
Wydawnictwo Egmont, 2012
seria "Księżycowy kamień"
Trójka warszawskich gimnazjalistów – Marysia, Ola i Michał – ma okazję przekonać się, czym jest magia teatru: to za jej sprawą dzieci przenoszą się do szesnastowiecznej Werony, trafiając w sam środek historii miłosnej, która na zawsze rozsławiła to miasto… Wszystko zaczęło się od szkolnego przedstawienia, jednak gdy słowa dramatu Szekspira ożyły, wypowiadane z uczuciem przez zakochanych aktorów, dwa światy zaczęły się przenikać, a młodzi bohaterowie stanęli przed szansą zmienienia losów Romea i Julii. W tym zadaniu pomagać im będą duchy, nawiedzające zarówno warszawski teatr, jak i renesansową Weronę, a także czuwający nad nimi i swoim dziełem nieśmiertelny William. Marysia, Ola i Michał będą musieli wykazać się pomysłowością i wiedzą, aby odnaleźć się w świecie elżbietańskiego dramatu, a to, jak zakończy się ta historia, będzie naprawdę wielką niespodzianką.
W pierwszej chwili pomysł wprowadzenia współczesnych nastolatków do opowieści o kochankach z Werony wydał mi się bardzo ryzykowny (bo prezentowanie swojego tekstu obok słów Szekspira wymaga nie lada odwagi) i mało oryginalny (tyle razy już czytaliśmy o podobnych podróżach w czasie…), jednak książka Ewy Karwan-Jastrzębskiej broni się dzięki dość sprytnemu konceptowi. Bohaterowie nie trafiają tak naprawdę do szesnastowiecznej historycznej Werony, ale do Werony teatralnej – poruszają się w przestrzeni wyobraźni i magii. Przyjęcie takiej konwencji pozwala na dużą swobodę w przedstawianiu świata Romea i Julii oraz grę z literackim pierwowzorem.
"Duchy w teatrze" czyta się szybko i łatwo; jest to książka raczej dla niecierpliwych czytelników, niż takich, którzy lubią wgryźć się w tekst i się nim rozkoszować. W niewielkiej objętościowo książeczce Ewy Karwan-Jastrzębskiej dzieje się bardzo dużo i niekiedy trudno nadążyć za wydarzeniami, zwłaszcza że scenerie zmieniają się szybko jak teatralne dekoracje. Wynika to z ograniczenia partii opisowych – narracja skupia się na przedstawieniu poczynań bohaterów. To dobra wiadomość dla tych, którzy nie lubią opisów i omijają je z zasady. Bardzo rozbudowane są partie dialogowe, co również ułatwia lekturę i zbliża tekst do scenariusza, jednak momentami wydaje się, że Ola, Michał i Marysia mówią, żeby mówić, a nie dlatego, że rzeczywiście w danej sytuacji mają coś do powiedzenia. Drobne niedociągnięcia kompozycji rekompensuje świeże spojrzenie na literacki kanon i pomysłowość, z jaką zostały przedstawione alternatywne losy Romea i Julii.
Na czwartej stronie okładki podano sugerowany przedział wiekowy młodych czytelników: 8+. Wydaje się, że czas na pierwszą fascynację dramatami Szekspira zwykle przychodzi jednak nieco później, jednak luźno nawiązujące do "Romea i Julii" "Duchy w teatrze" mogą być dla dzieci dobrym wprowadzeniem do świata elżbietańskiego teatru. Na pewno jest to lektura pobudzająca wyobraźnię, powinna się spodobać małym marzycielom.
ilustr. Ewa Poklewska-Koziełło
Wydawnictwo Egmont, 2012
seria "Księżycowy kamień"
Trójka warszawskich gimnazjalistów – Marysia, Ola i Michał – ma okazję przekonać się, czym jest magia teatru: to za jej sprawą dzieci przenoszą się do szesnastowiecznej Werony, trafiając w sam środek historii miłosnej, która na zawsze rozsławiła to miasto… Wszystko zaczęło się od szkolnego przedstawienia, jednak gdy słowa dramatu Szekspira ożyły, wypowiadane z uczuciem przez zakochanych aktorów, dwa światy zaczęły się przenikać, a młodzi bohaterowie stanęli przed szansą zmienienia losów Romea i Julii. W tym zadaniu pomagać im będą duchy, nawiedzające zarówno warszawski teatr, jak i renesansową Weronę, a także czuwający nad nimi i swoim dziełem nieśmiertelny William. Marysia, Ola i Michał będą musieli wykazać się pomysłowością i wiedzą, aby odnaleźć się w świecie elżbietańskiego dramatu, a to, jak zakończy się ta historia, będzie naprawdę wielką niespodzianką.
W pierwszej chwili pomysł wprowadzenia współczesnych nastolatków do opowieści o kochankach z Werony wydał mi się bardzo ryzykowny (bo prezentowanie swojego tekstu obok słów Szekspira wymaga nie lada odwagi) i mało oryginalny (tyle razy już czytaliśmy o podobnych podróżach w czasie…), jednak książka Ewy Karwan-Jastrzębskiej broni się dzięki dość sprytnemu konceptowi. Bohaterowie nie trafiają tak naprawdę do szesnastowiecznej historycznej Werony, ale do Werony teatralnej – poruszają się w przestrzeni wyobraźni i magii. Przyjęcie takiej konwencji pozwala na dużą swobodę w przedstawianiu świata Romea i Julii oraz grę z literackim pierwowzorem.
"Duchy w teatrze" czyta się szybko i łatwo; jest to książka raczej dla niecierpliwych czytelników, niż takich, którzy lubią wgryźć się w tekst i się nim rozkoszować. W niewielkiej objętościowo książeczce Ewy Karwan-Jastrzębskiej dzieje się bardzo dużo i niekiedy trudno nadążyć za wydarzeniami, zwłaszcza że scenerie zmieniają się szybko jak teatralne dekoracje. Wynika to z ograniczenia partii opisowych – narracja skupia się na przedstawieniu poczynań bohaterów. To dobra wiadomość dla tych, którzy nie lubią opisów i omijają je z zasady. Bardzo rozbudowane są partie dialogowe, co również ułatwia lekturę i zbliża tekst do scenariusza, jednak momentami wydaje się, że Ola, Michał i Marysia mówią, żeby mówić, a nie dlatego, że rzeczywiście w danej sytuacji mają coś do powiedzenia. Drobne niedociągnięcia kompozycji rekompensuje świeże spojrzenie na literacki kanon i pomysłowość, z jaką zostały przedstawione alternatywne losy Romea i Julii.
Na czwartej stronie okładki podano sugerowany przedział wiekowy młodych czytelników: 8+. Wydaje się, że czas na pierwszą fascynację dramatami Szekspira zwykle przychodzi jednak nieco później, jednak luźno nawiązujące do "Romea i Julii" "Duchy w teatrze" mogą być dla dzieci dobrym wprowadzeniem do świata elżbietańskiego teatru. Na pewno jest to lektura pobudzająca wyobraźnię, powinna się spodobać małym marzycielom.
Wokabularz
Magdalena Skrzeczkowska
ilustr. Karolina Kotowska
Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna
Zielona okładka z ikonką wszystkowiedzącej sowy i tajemniczo
brzmiącym tytułem "Wokabularz" celowo stylizowana jest na mądrą księgę.
Bo wokabularz to inaczej słownik. Ale jeśli sądzicie, że środek będzie
"śmiertelnie nudny", to bardzo się mylicie. Kto zajrzy, przeczyta,
obejrzy, ten przekona się, że wiedza - w tym wypadku o słowach, które
wyszły dziś z użycia - może być przekazana lekko, dowcipnie,
interesująco.
Książka Magdaleny Skrzeczkowskiej nie jest typowym słownikiem. Na szczęście, bo zbiór haseł z definicjami z pewnością nie porwałby małych czytelników. Bazując na kilkunastu archaizmach i wyrażeniach gwarowych autorka napisała zgrabną bajkę, której bohaterami uczyniła zapomniane wyrazy. Ich odkrywcami mianowała sympatyczne rodzeństwo, Zosię i Maurycego. Dzieci często bywają w weekendy u dziadków, którzy mają mnóstwo książek. Po deserze dziadek zwykle coś czyta wnukom, tego popołudnia jednak zapadł w długą drzemkę, babcia wyszła do sąsiadki. Dzieci postanowiły dopełnić rytuału i same wybrały lekturę. Padło na grubą, zieloną księgę, zatytułowaną "Wokabularz". Cudownym prawem właściwym wszystkim bajkom - czytane przez Maurycego słowa ożywają. Poznajemy więc parę łobuzów: Hultaja i Huncwota, romantycznie usposobionego Absztyfikanta, niezwykle żwawe, twórcze i kolorowe projektantki Srokacinki (pstre plamki), mądrego Almanacha, specjalistkę od pysznych tortów - Makutrę i jeszcze kilka innych barwnych postaci. Każda charakterystyczna, każda przynosi ze sobą jakąś krótką historię. Pokój zapełnia się gośćmi, więc czas na finał i przyjęcie!
Świeżością i energią tchną także ilustracje Karoliny Kotowskiej. To debiut książkowy młodej graficzki (trochę wcześniej ukazał się też "Ilustrowany elementarz dizajnu" z czterema jej ilustracjami), która aktywnie zajmuje się projektowaniem graficznym, więc z pewnością to nie ostatnia jej książka.
Zosi i Maurycemu "Wokabularz" spodobał się tak bardzo, że dziadek podarował im tę książkę. Myślę, że "Wokabularz" Magdaleny Skrzeczkowskiej i Karoliny Kotowskiej może wywołać podobną reakcję u Waszych dzieci:)
Ewa Skibińska
ilustr. Karolina Kotowska
Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna
Książka Magdaleny Skrzeczkowskiej nie jest typowym słownikiem. Na szczęście, bo zbiór haseł z definicjami z pewnością nie porwałby małych czytelników. Bazując na kilkunastu archaizmach i wyrażeniach gwarowych autorka napisała zgrabną bajkę, której bohaterami uczyniła zapomniane wyrazy. Ich odkrywcami mianowała sympatyczne rodzeństwo, Zosię i Maurycego. Dzieci często bywają w weekendy u dziadków, którzy mają mnóstwo książek. Po deserze dziadek zwykle coś czyta wnukom, tego popołudnia jednak zapadł w długą drzemkę, babcia wyszła do sąsiadki. Dzieci postanowiły dopełnić rytuału i same wybrały lekturę. Padło na grubą, zieloną księgę, zatytułowaną "Wokabularz". Cudownym prawem właściwym wszystkim bajkom - czytane przez Maurycego słowa ożywają. Poznajemy więc parę łobuzów: Hultaja i Huncwota, romantycznie usposobionego Absztyfikanta, niezwykle żwawe, twórcze i kolorowe projektantki Srokacinki (pstre plamki), mądrego Almanacha, specjalistkę od pysznych tortów - Makutrę i jeszcze kilka innych barwnych postaci. Każda charakterystyczna, każda przynosi ze sobą jakąś krótką historię. Pokój zapełnia się gośćmi, więc czas na finał i przyjęcie!
Świeżością i energią tchną także ilustracje Karoliny Kotowskiej. To debiut książkowy młodej graficzki (trochę wcześniej ukazał się też "Ilustrowany elementarz dizajnu" z czterema jej ilustracjami), która aktywnie zajmuje się projektowaniem graficznym, więc z pewnością to nie ostatnia jej książka.
Zosi i Maurycemu "Wokabularz" spodobał się tak bardzo, że dziadek podarował im tę książkę. Myślę, że "Wokabularz" Magdaleny Skrzeczkowskiej i Karoliny Kotowskiej może wywołać podobną reakcję u Waszych dzieci:)
Ewa Skibińska
Maciuś i dziadek - Bona
Roberto Piumini
przeł. Ewa Nicewicz - Staszowska
ilustr. Ewelina Wajgert
Wydawnictwo Bona
Refleksyjna, ale pełna radości, kolorów i humoru opowieść o nieuchronnym
żegnaniu się z bliskimi. Maciusiowi umiera dziadek. Chłopiec, nie chcąc
pogodzić się z nagłą stratą, odbywa z nim w wyobraźni długi spacer. W
miarę upływu czasu i kolejnych przygód chłopiec staje się coraz większy,
a dziadek kurczy się do rozmiarów ołowianego żołnierzyka. Na koniec zaś
dziadek podstępem przenosi się do serca chłopca, by pozostać z nim na
zawsze.
przeł. Ewa Nicewicz - Staszowska
ilustr. Ewelina Wajgert
Wydawnictwo Bona
Ciocia Jadzia - Media Rodzina
tekst i ilustr. Eliza Piotrowska
Wydawnictwo Media Rodzina, 2013
Ciocia Jadzia to ciocia, o jakiej marzy każde dziecko, a przynajmniej niezależne i zadziorne dziewczynki, którym ciągle ktoś dorosły mówi, co mają robić. Ciocia Jadzia też jest dorosła, ale nie rozkazuje dzieciom, za to świetnie je rozumie i zawsze potrafi znaleźć radę. Tomik składa się z dziesięciu dowcipnie napisanych opowiadań zilustrowanych przez autorkę.
Książka zdobyła wyróżnienie w VI otwartym Konkursie Literackim im. Czesława Janczarskiego.
Szkoła
Tęcza
Wydawnictwo Media Rodzina, 2013
Ciocia Jadzia to ciocia, o jakiej marzy każde dziecko, a przynajmniej niezależne i zadziorne dziewczynki, którym ciągle ktoś dorosły mówi, co mają robić. Ciocia Jadzia też jest dorosła, ale nie rozkazuje dzieciom, za to świetnie je rozumie i zawsze potrafi znaleźć radę. Tomik składa się z dziesięciu dowcipnie napisanych opowiadań zilustrowanych przez autorkę.
Książka zdobyła wyróżnienie w VI otwartym Konkursie Literackim im. Czesława Janczarskiego.
Szkoła
Tęcza
Biały klaun - Media Rodzina
Damir Miloš
ilustr. Lovro Artuković
przeł. Barbara Kramar
Wydawnictwo Media Rodzina
"Biały klaun" Damira Miloša bywa porównywany przez chorwackich
krytyków literackich do "Małego księcia". Nie bez przyczyny. To
wzruszająca i pełna symboli oraz znaczeń powieść o chłopcu daltoniście,
który poszukuje kolorów. Wierzy bowiem, że gdy je odnajdzie, będzie mógł
zostać klaunem cyrkowym, tak jak jego rodzice.
Gdy pewnego dnia chłopiec spotyka w lesie ślepego starca, jego życie zmieni się w sposób, w jaki nawet nie przypuszczał. Starzec zdradzi chłopcu tajemnicę – kolory może widzieć każdy, bo do ich percepcji służy nie tylko wzrok, lecz także pozostałe zmysły: smak, węch, słuch czy dotyk.
Ale czy to wystarczy, by stać się artystą cyrkowym? A może chłopiec wybierze inną życiową drogę?
Książkę zilustrował chorwacki artysta Lovro Artuković.
ilustr. Lovro Artuković
przeł. Barbara Kramar
Wydawnictwo Media Rodzina
Gdy pewnego dnia chłopiec spotyka w lesie ślepego starca, jego życie zmieni się w sposób, w jaki nawet nie przypuszczał. Starzec zdradzi chłopcu tajemnicę – kolory może widzieć każdy, bo do ich percepcji służy nie tylko wzrok, lecz także pozostałe zmysły: smak, węch, słuch czy dotyk.
Ale czy to wystarczy, by stać się artystą cyrkowym? A może chłopiec wybierze inną życiową drogę?
Książkę zilustrował chorwacki artysta Lovro Artuković.
Kapselek - Tashka
"Kapselek"
Kamil Niewiński
ilustr. Robert Romanowicz
Wydawnictwo Tashka
Co zrobić, gdy rodzice zaczynają się kłócić, a Twój pokój wypełniają Troski? Gdy łzy same cisną Ci się do oczu, a dobre Wspomnienia ulegają zapomnieniu? Trzeba wziąć sprawy w swoje ręce i ruszyć w podróż… Choćby miała być najbardziej niebezpieczną wyprawą w Twoim życiu.
Odkrycie mówiącego Kapselka w starej szafie może stać się początkiem wielkiej przygody. Tak oto Chłopiec wyrusza na poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak przywrócić rodzinne szczęście. Po drugiej stronie zegara świat wygląda zupełnie inaczej… Słowa nabierają sensu, a uczucia potrafią przybrać materialną postać. Wśród nich najgroźniejszy jest Gniew, który stoi na przeszkodzie do zgody rodziców. To z nim trzeba się rozprawić, tylko jak…? Znalezienie sposobu unicestwienia go zajmuje Chłopcu tyle samo czasu co zrozumienie, że każdy jest odpowiedzialny za własne czyny i nic nie dzieje się przez przypadek. Wędrówka po magicznej krainie staje się jednocześnie podróżą inicjacyjną. Ta książka, pełna przygód, zwrotów akcji i zaskoczeń, pozwoli młodemu czytelnikowi uwierzyć we własne siły. Przekona go, że w małym ciele może kryć się wielki duch!
Kamil Niewiński
ilustr. Robert Romanowicz
Wydawnictwo Tashka
Co zrobić, gdy rodzice zaczynają się kłócić, a Twój pokój wypełniają Troski? Gdy łzy same cisną Ci się do oczu, a dobre Wspomnienia ulegają zapomnieniu? Trzeba wziąć sprawy w swoje ręce i ruszyć w podróż… Choćby miała być najbardziej niebezpieczną wyprawą w Twoim życiu.
Odkrycie mówiącego Kapselka w starej szafie może stać się początkiem wielkiej przygody. Tak oto Chłopiec wyrusza na poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak przywrócić rodzinne szczęście. Po drugiej stronie zegara świat wygląda zupełnie inaczej… Słowa nabierają sensu, a uczucia potrafią przybrać materialną postać. Wśród nich najgroźniejszy jest Gniew, który stoi na przeszkodzie do zgody rodziców. To z nim trzeba się rozprawić, tylko jak…? Znalezienie sposobu unicestwienia go zajmuje Chłopcu tyle samo czasu co zrozumienie, że każdy jest odpowiedzialny za własne czyny i nic nie dzieje się przez przypadek. Wędrówka po magicznej krainie staje się jednocześnie podróżą inicjacyjną. Ta książka, pełna przygód, zwrotów akcji i zaskoczeń, pozwoli młodemu czytelnikowi uwierzyć we własne siły. Przekona go, że w małym ciele może kryć się wielki duch!
Pestka, drops, cukierek - G. Kasdepke
Nauka ekonomii dla dziecka w wieku 7-11 lat – brzmi przerażająco! Ale proszę nie łapać się za głowę. Grzegorz Kasdepke postarał się oswoić pojęcia takie jak „budżet” czy „kryzys” w sposób łagodny, inteligentny i przystępny. I oto efekt jego pracy – książka „Pestka, drops, cukierek. Liczby Kultury”.
Do drugiego wydania książki dołączona jest płyta z wyjątkowym słuchowiskiem. Scenariusz na podstawie własnego tekstu napisał Grzegorz Kasdepke, a czyta aktor Waldemar Barwiński. Dopełnieniem baśni jest muzyka zespołu alternatywnego BiFF, który specjalnie na potrzeby nagrania skomponował 4 utwory ilustrujące toczącą się w książce historię. W słuchowisku gościnnie wziął udział Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego pan Bogdan Zdrojewski, który wystąpił w roli komentatora wyjaśniającego niektóre zagadnienia z dziedziny ekonomii.
Annika i niezwykli przyjaciele - Egmont
Annette Pehnt
Oprawa: twarda
Ilość stron: 114
W czasie choroby Annika zawiera niezwykłe znajomości z przeróżnymi tajemniczymi stworkami. Nieproszone po kolei zakradają się do jej pokoju i już zostają. Dzięki nim dziewczynka wędruje po czarodziejskim ogrodzie, fruwa na chmurze, odwiedza bajeczne królestwo kolorów, a nawet staje się prawdziwym detektywem!
Trudny charakterek Agaty / Radości i smutki Agaty - komiks
Tekst: Francois Corteggiani i Caroline Leboucq
Ilustracje: Claire Le Grand
Wydawnictwo Book House
Ilustracje: Claire Le Grand
Wydawnictwo Book House
Klara: Proszę tego nie czytać i Klara i słowo na szy
Marcin Wicha
Wyd. Czarna Owieczka
Klara ma dziewięć lat, okulary i młodszego brata. Młodszy brat ma alergię i przez to Klara nie dostanie wymarzonego golden retrievera. To najmniejszy z jej problemów. W swoim pamiętniku Klara opisuje szkołę, kolegów, rodziców i babcię. Raczej nie będą zachwyceni, jeśli to kiedyś przeczytają.
Pozostali czytelnicy mogą liczyć na dobrą zabawę.
Wiek: 9+ ...ale dorośli też powinni przeczytać
Wyd. Czarna Owieczka
Klara ma dziewięć lat, okulary i młodszego brata. Młodszy brat ma alergię i przez to Klara nie dostanie wymarzonego golden retrievera. To najmniejszy z jej problemów. W swoim pamiętniku Klara opisuje szkołę, kolegów, rodziców i babcię. Raczej nie będą zachwyceni, jeśli to kiedyś przeczytają.
Pozostali czytelnicy mogą liczyć na dobrą zabawę.
Wiek: 9+ ...ale dorośli też powinni przeczytać
Biblia dla dzieci i młodzieży ks. prof. Mariusz Rosik
Opis:
Michał Anioł, Rafael, Rembrandt, Rubens, Tycjan i inni wielcy artyści,
natchnieni słowami Pisma Świętego, stworzyli nieśmiertelne obrazy. Do
zilustrowania opowieści biblijnych wybraliśmy najpiękniejsze z nich.
Dzięki temu wyjątkowemu połączeniu powstała urzekająca książka. To
doskonała publikacja dla każdego młodego człowieka, któremu nie są
obojętne sprawy moralne i duchowe. Autorem „Biblii dla dzieci i
młodzieży” jest ksiądz Mariusz Rosik, profesor Papieskiego Wydziału
Teologicznego we Wrocławiu.
ATUTY KSIĄŻKI
• Książka posiada rekomendację Kościoła Katolickiego przyznawanej kościelnym publikacjom – Nihil obstat.
• Niespotykana oprawa graficzna, w której zostały wykorzystane reprodukcje przeszło 300 dzieł światowego malarstwa.
• Każda opowieść biblijna opatrzona jest komentarzem autorstwa wybitnego biblisty – ks. prof. Mariusza Rosika.
Królestwo elfów Monique Peterson - Egmont
Czy
widziałeś kiedyś elfa? Czy wiesz... skąd się biorą elfy, gdzie
mieszkają, co robią, jak się bawią? Jeśli chcesz poznać tajemnice elfów,
koniecznie zajrzyj do tej książki. Świat Nibylandii w pięknym albumowym
wydaniu.
Tłumaczenie: Andrzej Polkowski
Dzięcięca encyklopedia - Olesiejuk
- Wydawnictwo: Olesiejuk
- Kategorie: encyklopedie, słowniki, leksykony, dla dzieci, dla młodzieży
- Oprawa: oprawa twarda
Ta pełna kolorowych ilustracji i tabel
encyklopedia jest niezbędnym kompendium współczesnej wiedzy.
Alfabetyczny układ haseł znakomicie ułatwia poznawanie wybranych
zagadnień i tematów. W przygotowaniu się do szkolnych sprawdzianów i
testów „Alfabetyczna encyklopedia dla dzieci” może stać się niezbędnym
narzędziem pracy. Nowoczesny sposób prezentowania wiedzy – tekst, kolor,
zdjęcie, ilustracja i przejrzysty układ odsyłaczy oraz powiązań – jest
niezaprzeczalną wartością tej encyklopedii.
Hasła encyklopedii:
- podzielone są na dwie cześć: definicyjną i faktograficzną,
- treść wszystkich akapitów hasła tworzy spójny i pełny opis,
- wielobarwne ilustracje wyjaśniają omawiany temat i uzupełniają definicje,
- w ramkach wydzielono ciekawostki i informacje dodatkowe,
- w każdym haśle znajdują się też odesłania do haseł pokrewnych.
Hasła encyklopedii:
- podzielone są na dwie cześć: definicyjną i faktograficzną,
- treść wszystkich akapitów hasła tworzy spójny i pełny opis,
- wielobarwne ilustracje wyjaśniają omawiany temat i uzupełniają definicje,
- w ramkach wydzielono ciekawostki i informacje dodatkowe,
- w każdym haśle znajdują się też odesłania do haseł pokrewnych.
sobota, 25 maja 2013
Polak mały - popularnonaukowe książeczki dla dzieci
Drzewa
Lekka Stopa
Mądra Głowa
Polak Mały
Ryby
Żyjątka
Na niebie
Po morzach
Polska. Szkolna encyklopedia przyrodniczo-krajoznawcza
Szkolna encyklopedia przyrodniczo-krajoznawcza to:
- geografia: warunki naturalne, granice, najważniejsze miasta i miejsca,
- przyroda: rośliny i zwierzęta,
- mieszkańcy: religie, zawody, zwyczaje,
- wszystko, co dziecko powinno wiedzieć o swojej ojczyźnie.
- geografia: warunki naturalne, granice, najważniejsze miasta i miejsca,
- przyroda: rośliny i zwierzęta,
- mieszkańcy: religie, zawody, zwyczaje,
- wszystko, co dziecko powinno wiedzieć o swojej ojczyźnie.
- Autor: Marzena Baranowska , Tomasz Janecki
- Wydawnictwo: Papilon
- Liczba stron: 128
Polska moja ojczyzna - Multico
Polska
– moja ojczyzna to wiedza o państwie polskim w pigułce. Książka bardzo
pomocna w szukaniu odpowiedzi na wiele pytań o nasz kraj.
• Jak zorganizowane jest państwo polskie?
• Co to jest i jak działa władza ustawodawcza i wykonawcza?
• Co to jest konstytucja i jakie były dzieje polskiej demokracji?
• Jak wygląda podział administracyjny Polski?
• Gdzie znajdują się stolice województw i największe polskie miasta?
• Które polskie zabytki szczycą się światową rangą?
• Jakie zadania stoją przed Wojskiem Polskim?
• Kto z naszych rodaków zapisał się w historii jako wielka postać?
• Które obszary zaliczamy do pereł polskiej przyrody?
• Jakie są najważniejsze zwyczaje i tradycje ludowe różnych regionów Polski?
Polska – moja ojczyzna to książka:
• ciekawa i ponadczasowa,
• efektownie i nowocześnie zaprojektowana,
• z licznymi ilustracjami,
• z ciekawymi quizami,
• ze skorowidzem haseł ułatwiającym wyszukiwanie potrzebnych treści.
Agencja z o.o. - Bajka
Kreacja i ilustracje: Magda Wosik i Piotr Rychel
Oprawa miękka ze skrzydełkami
Stron: 368
Wiek: 6+
Książka do zabawy w detektywów!
Kolejny znakomity pomysł twórców bestsellerowej bajki do rysowania „O, ja cię! Smok w krawacie!”. Tym razem będzie kryminalnie, bo Magda Wosik i Piotr Rychel zapraszają czytelników (już nieco starszych) do „Agencji z o.o.”. Za jej drzwiami czekają dwaj nietuzinkowi detektywi: Kot w Półbutach i Wilk Tutamtędy. A wraz z nimi przygody, humor i oczywiście zadania do rozwiązania!!! Ktoś porwał króla Stefana i trzeba go odnaleźć! A przy okazji odszukać całą masę zagubionych osób i przedmiotów, rozszyfrować lub zaszyfrować tajne informacje, złapać tych złych i obronić dobrych... A więc kredki w dłoń i do dzieła!
Oprawa miękka ze skrzydełkami
Stron: 368
Wiek: 6+
Książka do zabawy w detektywów!
Kolejny znakomity pomysł twórców bestsellerowej bajki do rysowania „O, ja cię! Smok w krawacie!”. Tym razem będzie kryminalnie, bo Magda Wosik i Piotr Rychel zapraszają czytelników (już nieco starszych) do „Agencji z o.o.”. Za jej drzwiami czekają dwaj nietuzinkowi detektywi: Kot w Półbutach i Wilk Tutamtędy. A wraz z nimi przygody, humor i oczywiście zadania do rozwiązania!!! Ktoś porwał króla Stefana i trzeba go odnaleźć! A przy okazji odszukać całą masę zagubionych osób i przedmiotów, rozszyfrować lub zaszyfrować tajne informacje, złapać tych złych i obronić dobrych... A więc kredki w dłoń i do dzieła!
Moja pierwsza encyklopedia sztuki
- Autor: Rosie Dickins
- Wydawnictwo: Papilon, Publicat
- Liczba stron: 64
Ta inspirująca książka
prezentuje i omawia wybitne dzieła sztuki z całego świata - od czasów
najdawniejszych po współczesne. Przybliża dzieciom sylwetki najbardziej
znanych artystów. W interesujący sposób odsłania tajniki warsztatu
twórców, podpowiada pomysły na własne prace oraz techniki ich wykonania.
Encyklopedia Larousse'a dla dzieci w wieku 6-9 lat - Larousse
Tematyczne encyklopedie poświęcone ulubionym zagadnieniom dzieci w wieku
od 6 do 9 lat zostały opracowane tak, by rozwinąć naturalne
zainteresowania i w prosty sposób przekazać rzetelną wiedzę z zakresu
historii, biologii czy astronomii. Lekturę uprzyjemniają notki z
ciekawostkami, odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania i wspaniała
szata graficzna, na którą składają się zdjęcia i barwne ilustracje.
Ciało
Ciało
Odkrycia i wynalazki
Morze
Wszechświat
Rzymianie
Dinozaury
Rycerze
Egipt
Zwierzęta
Mitologie
Przewodnik przyrodniczy na wycieczkę - Multico
Niezrównane bogactwo gatunków i zdjęć!
* Portrety 550 najczęściej spotykanych zwierząt, roślin i grzybów
* 750 wspaniałych barwnych fotografii
* Najbardziej typowe cechy ułatwiające rozpoznanie gatunków
* Przydatne dodatki: najważniejsze rośliny jadalne, najczęstsze rośliny
trujące, tablica jaj ptaków
* Ponadto: ślady na plaży, w lesie i nad wodą - muszle małżów, wylinki ważek,
żabi skrzek i wiele innych
Oznaczenie gatunków jest bardzo proste
dzięki podziałowi na siedliska. Wystarczy określić miejsce, w którym się
znajdujemy - las, łąka, wybrzeże, góry itd., a następnie odszukać to
siedlisko w książce. Teraz już z łatwością dotrzemy do zdjęcia i opisu
poszukiwanego gatunku.
W praktycznej okładce - do zabrania ze sobą przy każdej pogodzie!
W praktycznej okładce - do zabrania ze sobą przy każdej pogodzie!
Przygody Baltazara Gąbki Trylogia - Stanisław Pagaczewski
Carramba! Kultowe powieści Stanisława Pagaczewskiego o
przygodach profesora Baltazara Gąbki i Smoka Wawelskiego po raz
pierwszy wydane w jednym tomie. W twardej oprawie i z oryginalnymi,
kolorowymi ilustracjami Alfreda Ledwiga.
Cykl stworzony przez Stanisława Pagaczewskiego składa się z trzech powieści: "Porwanie Baltazara Gąbki", "Misja profesora Gąbki" oraz "Gąbka i latające talerze". Autor w mistrzowski sposób połączył elementy powieści przygodowej i szpiegowskiej z dużą dawką niezwykle oryginalnego humoru, zdobywając w efekcie rzesze oddanych czytelników, którzy do dziś recytują z pamięci fragmenty książek o Smoku i jego przyjaciołach.
Na przygodach Baltazara Gąbki wychowało się kilka pokoleń Polaków, choć szpiedzy z Krainy Deszczowców robili wszystko, aby w tym przeszkodzić. Absolutna klasyka na Gwiazdkę!
Wydawnictwo Literackie
Wierzę w jeże i Jak jeż Jerzy został tatą
Dorota Sumińska
ilustr. Janusz Wrzesiński
Wydawnictwo Literackie
Jerzy – niezbyt popularne obecnie imię. Tymczasem wśród posiadaczy czy wielbicieli kolczastych czworonogów ciągle święci tryumfy. Skąd wiem? Trudno nie natknąć się na komiks Skarżyckiego i Leśniaka o Jeżu Jerzym właśnie. Poza tym Dorota Sumińska, niekwestionowany autorytet w dziedzinie zwierząt, pięknie i jednocześnie fachowo opowiadająca o karaluchach czy lwach, pisze w swojej książce, że „każdy jeż, który spotkał człowieka, nazywa się Jerzy albo Tuptuś. Jerzy dlatego, że się jeży, a Tuptuś dlatego, że tupie.” Jak tu nie ufać pani weterynarz? Tyle o imieniu, teraz o jego kolczastym właścicielu, a właściwie o lekturze, która o nim traktuje.
Książka Doroty Sumińskiej "Wierzę w jeże" ma przede wszystkim wartość edukacyjną. Autorka ma ambicję przekazać w prosty, ale nie powierzchowny sposób, jak różnorodne jest królestwo zwierząt żyjących w bezpośrednim kontakcie z człowiekiem. I jak niesprawiedliwie ta pełzająca, latająca czy przemierzająca ziemię menażeria jest przez dwunożnych oceniana. Przy czym nie jest to książka popularnonaukowa czy encyklopedia, a cykl opowiadań o jeżu, uratowanym przez człowieka i jego przyjaciołach, napisany językiem literackim, wspartym jednak fachową terminologią przyrodniczą.
Poznajemy Jerzego, głównego bohatera i narratora opowieści już na pierwszych stronach. Dowiadujemy się, że urodził się pod jałowcem płożącym w warszawskim, przydomowym ogrodzie. Miał dwóch braci i siostrę, którzy odeszli, gdyż ich mama zginęła pod kołami samochodu. Jerzy został uratowany, bo wywęszył go pies kobiety zamieszkującej pobliski dom. Okazało się, że pani świetnie zna się na pielęgnacji kolczastych, a jej mieszkanie pełne jest tropów, zakamarków oraz tajemniczych mieszkańców. Na pierwszy ogień: psy i koty. Pekińczyk Picuś okazuje się być niezwykle mądrym i pomocnym kompanem, gorzej z kotem czy… muchą kłamczuchą. Prawdziwe emocje towarzyszą jednak spotkaniu jeżyka z królową szerszeni, żmiją zygzakowatą i nietoperzem Nockiem Rudym. W finale nasz bohater zakochuje się w Irenie. Zapowiada, że ta miłość jest początkiem nowej, fascynującej historii, opisanej w drugiej części pod tytułem: "Jak Jeż Jerzy został tatą".
Kontrowersyjny w książce Sumińskiej jest dobór bohaterów każdego z siedemnastu rozdziałów. Okazuje się, że są nimi stworzenia najbardziej znienawidzone przez człowieka. Wśród nich: karaluchy, a właściwie – karaczany, komarzyce, bolimuchy, padalce, ropuchy, skorki, nietoperze czy krety. I każde z owych zwierząt autorka stara się przedstawić w lepszym świetle, próbuje łamać stereotypy związane z ich szkodliwością, pokazuje ich znaczenie dla równowagi ekosystemu. Czy jest przekonująca? Z punktu widzenia nauki – tak, jeśli chodzi o emocje: sama nie wiem. Z pewnością to niezwykle pouczające i uspakajające dowiedzieć się, że karaczany nie roznoszą zarazków, krety – nie zjadają marchewki w naszym ogródku, a dotknięcie ropuchy nie grozi poparzeniem. Uff!
"Wierzę w jeże" to lektura pełna przyrodniczych ciekawostek, posiadająca walory edukacyjne, wychowawcze, ale również literackie. Napisana w intencji obrony zwierząt opowieść piętnuje przesądy, obala stereotypy związane z pająkami, nietoperzami czy żmijami. Ma ambicję poszerzania wiedzy, ale również kształtowania postaw proekologicznych. Ale - choć historia jeża napisana jest w sposób dość angażujący i wiarygodny, to wielu rozdziałom brakuje dramaturgii, elementów zaskoczenia, przestrzeni – nasz bohater w zasadzie nie wychodzi ze swojej norki. Poza tym podobieństwo konstrukcyjne rozdziałów może zwyczajnie czytelnika znudzić, nie mówiąc już o nachalnie powtarzanym stwierdzeniu, że ludzie bezmyślnie i okrutnie traktują zwierzęta. Ale zachowajmy proporcje… To naprawdę wartościowa książka, szczególnie dla małych przyrodników.
Książeczka "Jak jeż Jerzy został ojcem" to opowieść o miłości i rodzicielstwie, skierowana do młodych czytelników. Kontynuacja przygód jeża Jerzego z książki "Wierzę w jeże". Tym razem jeż Jerzy stanie oko w oko z wielkim uczuciem, jakim jest miłość i ojcostwo. Będzie gorąco, ale grono sprawdzonych przyjaciół nie zostawi Jerzego w kłopocie. Podzielą się swoimi doświadczeniami , pocieszą i opowiedzą o swoich obyczajach godowych.
Gdzie są młode kiedy ich jeszcze nie ma? Jak się rodzą? Do kogo są podobne? Na czym polega dorosłość? Skąd się bierze mleko? Czy zwierzętom są romanse w głowie?
Niestety, jeżowi tatusiowie nie należą do troskliwych. Mój bohater jest wyjątkiem wśród wszystkich jeży świata. Jeżowa mama zostaje sama zaraz po weselu. Buduje wygodne, wyłożone delikatną trawą gniazdo i tam rodzi swoje dzieci. Są różowe i mięciutkie. Na początku maluchy tylko śpią i piją matczyne mleko. Potem otwierają oczy i zaczynają zwiedzać świat. Oczywiście pod stałą kontrolą mamy. Mają zbyt mało czasu na zabawę. Muszą się uczyć. Wszystkiego, poczynając od menu, przez budowę domu, na zagrożeniach kończąc.
ilustr. Janusz Wrzesiński
Wydawnictwo Literackie
Jerzy – niezbyt popularne obecnie imię. Tymczasem wśród posiadaczy czy wielbicieli kolczastych czworonogów ciągle święci tryumfy. Skąd wiem? Trudno nie natknąć się na komiks Skarżyckiego i Leśniaka o Jeżu Jerzym właśnie. Poza tym Dorota Sumińska, niekwestionowany autorytet w dziedzinie zwierząt, pięknie i jednocześnie fachowo opowiadająca o karaluchach czy lwach, pisze w swojej książce, że „każdy jeż, który spotkał człowieka, nazywa się Jerzy albo Tuptuś. Jerzy dlatego, że się jeży, a Tuptuś dlatego, że tupie.” Jak tu nie ufać pani weterynarz? Tyle o imieniu, teraz o jego kolczastym właścicielu, a właściwie o lekturze, która o nim traktuje.
Książka Doroty Sumińskiej "Wierzę w jeże" ma przede wszystkim wartość edukacyjną. Autorka ma ambicję przekazać w prosty, ale nie powierzchowny sposób, jak różnorodne jest królestwo zwierząt żyjących w bezpośrednim kontakcie z człowiekiem. I jak niesprawiedliwie ta pełzająca, latająca czy przemierzająca ziemię menażeria jest przez dwunożnych oceniana. Przy czym nie jest to książka popularnonaukowa czy encyklopedia, a cykl opowiadań o jeżu, uratowanym przez człowieka i jego przyjaciołach, napisany językiem literackim, wspartym jednak fachową terminologią przyrodniczą.
Poznajemy Jerzego, głównego bohatera i narratora opowieści już na pierwszych stronach. Dowiadujemy się, że urodził się pod jałowcem płożącym w warszawskim, przydomowym ogrodzie. Miał dwóch braci i siostrę, którzy odeszli, gdyż ich mama zginęła pod kołami samochodu. Jerzy został uratowany, bo wywęszył go pies kobiety zamieszkującej pobliski dom. Okazało się, że pani świetnie zna się na pielęgnacji kolczastych, a jej mieszkanie pełne jest tropów, zakamarków oraz tajemniczych mieszkańców. Na pierwszy ogień: psy i koty. Pekińczyk Picuś okazuje się być niezwykle mądrym i pomocnym kompanem, gorzej z kotem czy… muchą kłamczuchą. Prawdziwe emocje towarzyszą jednak spotkaniu jeżyka z królową szerszeni, żmiją zygzakowatą i nietoperzem Nockiem Rudym. W finale nasz bohater zakochuje się w Irenie. Zapowiada, że ta miłość jest początkiem nowej, fascynującej historii, opisanej w drugiej części pod tytułem: "Jak Jeż Jerzy został tatą".
Kontrowersyjny w książce Sumińskiej jest dobór bohaterów każdego z siedemnastu rozdziałów. Okazuje się, że są nimi stworzenia najbardziej znienawidzone przez człowieka. Wśród nich: karaluchy, a właściwie – karaczany, komarzyce, bolimuchy, padalce, ropuchy, skorki, nietoperze czy krety. I każde z owych zwierząt autorka stara się przedstawić w lepszym świetle, próbuje łamać stereotypy związane z ich szkodliwością, pokazuje ich znaczenie dla równowagi ekosystemu. Czy jest przekonująca? Z punktu widzenia nauki – tak, jeśli chodzi o emocje: sama nie wiem. Z pewnością to niezwykle pouczające i uspakajające dowiedzieć się, że karaczany nie roznoszą zarazków, krety – nie zjadają marchewki w naszym ogródku, a dotknięcie ropuchy nie grozi poparzeniem. Uff!
"Wierzę w jeże" to lektura pełna przyrodniczych ciekawostek, posiadająca walory edukacyjne, wychowawcze, ale również literackie. Napisana w intencji obrony zwierząt opowieść piętnuje przesądy, obala stereotypy związane z pająkami, nietoperzami czy żmijami. Ma ambicję poszerzania wiedzy, ale również kształtowania postaw proekologicznych. Ale - choć historia jeża napisana jest w sposób dość angażujący i wiarygodny, to wielu rozdziałom brakuje dramaturgii, elementów zaskoczenia, przestrzeni – nasz bohater w zasadzie nie wychodzi ze swojej norki. Poza tym podobieństwo konstrukcyjne rozdziałów może zwyczajnie czytelnika znudzić, nie mówiąc już o nachalnie powtarzanym stwierdzeniu, że ludzie bezmyślnie i okrutnie traktują zwierzęta. Ale zachowajmy proporcje… To naprawdę wartościowa książka, szczególnie dla małych przyrodników.
Jak jeż Jerzy został tatą
Mam nadzieję, że jeszcze mnie pamiętacie. To ja, Jerzy. Przyjaciel Picusia, Polnej i Zygzakowatego. Jeśli się nie mylę, to zakończyłem swoją opowieść tego dnia, gdy przedstawiłem się najsłodszej damie świata. Już po chwili była damą mojego serca. Minęło sporo czasu, zanim mogłem jej to powiedzieć. Nagle poczułem coś dziwnego. Nie, to nie dziwne, ale wspaniałe! Zapach Ireny! Dzień miał się ku końcowi, wyszła więc ze swojego domku. Potem wszystko potoczyło się jakby poza mną. Sam nie wiem, co kazało mi rozpocząć taniec. Zacząłem wirować w szalonym, jak na jeżowe możliwości, tempie. (fragment książki)Książeczka "Jak jeż Jerzy został ojcem" to opowieść o miłości i rodzicielstwie, skierowana do młodych czytelników. Kontynuacja przygód jeża Jerzego z książki "Wierzę w jeże". Tym razem jeż Jerzy stanie oko w oko z wielkim uczuciem, jakim jest miłość i ojcostwo. Będzie gorąco, ale grono sprawdzonych przyjaciół nie zostawi Jerzego w kłopocie. Podzielą się swoimi doświadczeniami , pocieszą i opowiedzą o swoich obyczajach godowych.
Gdzie są młode kiedy ich jeszcze nie ma? Jak się rodzą? Do kogo są podobne? Na czym polega dorosłość? Skąd się bierze mleko? Czy zwierzętom są romanse w głowie?
Niestety, jeżowi tatusiowie nie należą do troskliwych. Mój bohater jest wyjątkiem wśród wszystkich jeży świata. Jeżowa mama zostaje sama zaraz po weselu. Buduje wygodne, wyłożone delikatną trawą gniazdo i tam rodzi swoje dzieci. Są różowe i mięciutkie. Na początku maluchy tylko śpią i piją matczyne mleko. Potem otwierają oczy i zaczynają zwiedzać świat. Oczywiście pod stałą kontrolą mamy. Mają zbyt mało czasu na zabawę. Muszą się uczyć. Wszystkiego, poczynając od menu, przez budowę domu, na zagrożeniach kończąc.
To wszystko pyszne!
Alexandra Maxeiner
ilustr. Anke Kuhl
przeł. Ewa Jasińska-Jastrun
Wydawnictwo Czarna Owieczka
Jedzą wszyscy. Rano, w południe, wieczorem. Przez całe życie. I to na całym świecie. Jedzenie to dla nas wielka przyjemność! Ale czasami przysparza też zmartwień.
Kto? Co? Kogo? Je! Co uważamy za obrzydliwe? Kiedy i gdzie jedzenie sprawia nam ogromną przyjemność? Dlaczego dzieci na całym świecie uwielbiają cukierki? Skąd się wzięły zasady zachowania przy stole i dlaczego są inne w różnych krajach?
Wszystkiego dowiecie się z tej książki. Będzie bardzo smacznie, wręcz pysznie!
ilustr. Anke Kuhl
przeł. Ewa Jasińska-Jastrun
Wydawnictwo Czarna Owieczka
Jedzą wszyscy. Rano, w południe, wieczorem. Przez całe życie. I to na całym świecie. Jedzenie to dla nas wielka przyjemność! Ale czasami przysparza też zmartwień.
Kto? Co? Kogo? Je! Co uważamy za obrzydliwe? Kiedy i gdzie jedzenie sprawia nam ogromną przyjemność? Dlaczego dzieci na całym świecie uwielbiają cukierki? Skąd się wzięły zasady zachowania przy stole i dlaczego są inne w różnych krajach?
Wszystkiego dowiecie się z tej książki. Będzie bardzo smacznie, wręcz pysznie!
Antoś i jeszcze ktoś - Czarna Owieczka
Tomasz Jastrun
ilustr. Anna Wizgird-Stefanow
Cześć. Nazywam się Antoś. Mam 10 lat i niestety, nie zostałem tenisistą. Ale za to wspólnie z chłopakami i dziewczynami z mojej klasy mamy bardzo śmieszne przygody. Chociaż czasem to naprawdę nie ma się z czego śmiać… Na przykład z tego jak z Sergiuszem, Moniką i innymi, postanowiliśmy pojeździć windą i zgubiliśmy babcię. Albo wtedy jak z Cezarym czatowaliśmy na złodziei u mnie w domu i niespodziewanie wystrzelił nam taki wielki sztuczny ogień… albo… a zresztą, co ja Wam będę opowiadał, najlepiej będzie jak kupicie książkę i sami wszystko sobie przeczytacie.
Ostrzegam tylko, że to będzie zwariowana przygoda, więc na wszelki wypadek uprzedźcie rodziców i sąsiadów. Antoś
ilustr. Anna Wizgird-Stefanow
Cześć. Nazywam się Antoś. Mam 10 lat i niestety, nie zostałem tenisistą. Ale za to wspólnie z chłopakami i dziewczynami z mojej klasy mamy bardzo śmieszne przygody. Chociaż czasem to naprawdę nie ma się z czego śmiać… Na przykład z tego jak z Sergiuszem, Moniką i innymi, postanowiliśmy pojeździć windą i zgubiliśmy babcię. Albo wtedy jak z Cezarym czatowaliśmy na złodziei u mnie w domu i niespodziewanie wystrzelił nam taki wielki sztuczny ogień… albo… a zresztą, co ja Wam będę opowiadał, najlepiej będzie jak kupicie książkę i sami wszystko sobie przeczytacie.
Ostrzegam tylko, że to będzie zwariowana przygoda, więc na wszelki wypadek uprzedźcie rodziców i sąsiadów. Antoś
Kwadrans - Akapit Press
Emilia Kiereś
Wydawnictwo Akapit Press
Są miejsca, które przyciągają dziwne wydarzenia. Są chwile, które decydują o wszystkim. Co się może zdarzyć się w ciągu kwadransa? I jak długo może trwać kwadrans? Kiedy Filip znajduje stary zegar, sprawy się zazębiają, a czas zaczyna się mylić.
Tajemnicza i porywająca opowieść Emilii Kiereś prowadzi czytelnika przez labirynt przygód, mnoży niezwykłe pytania – i bawi nie tylko dzieci.
Wydawnictwo Akapit Press
Są miejsca, które przyciągają dziwne wydarzenia. Są chwile, które decydują o wszystkim. Co się może zdarzyć się w ciągu kwadransa? I jak długo może trwać kwadrans? Kiedy Filip znajduje stary zegar, sprawy się zazębiają, a czas zaczyna się mylić.
Tajemnicza i porywająca opowieść Emilii Kiereś prowadzi czytelnika przez labirynt przygód, mnoży niezwykłe pytania – i bawi nie tylko dzieci.
Prosiaczek Fryderyk - Jaguar
Autor: Brooks Walter R.
Prosiaczek Fryderyk i dzięcioły
Państwo Beanowie wybierają się na urlop. Zwierzęta uważają, że zwłaszcza
ich ukochana gospodyni powinna wreszcie wypocząć. Postanawiają więc
udowodnić panu Beanowi, że są odpowiedzialne i mogą same zająć się
farmą. Jak to zrobić? Przypadkowy dzięcioł, którego wiatr przywiał aż ze
stolicy, twierdzi, że najlepiej założyć bank. Szybko wychodzi na jaw,
że przemądrzały ptak ma nieczyste zamiary: planuje przejąć władzę nad
obejściem.
Zdaniem Rogera Sale, krytyka literackiego, Prosiaczek
Fryderyk i dzięcioły zainspirowały Orwella do napisania Folwarku
zwierzęcego. Zauważa również, że książka Brooksa jest lepsza i bardziej
subtelna niż Folwark.
Wakacje Fryderyka
Dni robią się coraz krótsze, a noce i poranki coraz zimniejsze.
Zwierzęta z farmy państwa Beanów postanawiają, tak jak migrujące ptaki,
spędzić zimę na dalekim południu. Wybór pada na słoneczną Florydę.
W
trakcie wyprawy Fryderyk i jego przyjaciele przeżywają wiele
niezapomnianych – czasem śmiesznych a czasem niebezpiecznych – przygód,
znajdują nawet skarb, który pozwoli panu Beanowi zbudować dla swych
zwierzaków ciepłe domki na kolejną zimę. Odkrywają również starą prawdę:
wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej.
Prosiaczek Fryderyk. Wielka wojna o imbryk
Prosiaczek Fryderyk i miś Freginald
piątek, 24 maja 2013
Scooby-Doo! Matematyka ze Scoobym
Opis:
- Zestaw ćwiczeń matematycznych dla pierwszoklasistów, opracowany przez doświadczone polskie nauczycielki.
- Bogactwo i pomysłowość zadań zapewniają nabycie biegłości rachunkowej i doskonalenie logicznego myślenia.
- Zadania są tak skonstruowane, że dziecko uczy się matematyki w sposób aktywny: przelicza, porównuje, porządkuje, koloruje, sprawdza, dopisuje, dorysowuje, uzupełnia, odczytuje, przyporządkowuje.
- Książka użyteczna zarówno dla dzieci zdolnych, jak i tych, które z powodu trudności muszą wykonywać więcej ćwiczeń.
- Doskonała pomoc dla nauczycieli do wykorzystania na kółku matematycznym lub zajęciach wyrównawczych.
- Pomoc także dla rodziców, których dzieci nie przepadają za matematyką - idealna do wzbudzenia zainteresowania przedmiotem.
- W pracy towarzyszy dziecku postać psa Scooby-Doo i jego towarzyszy, którzy zachęcają do pracy i udzielają rad.
- Ważnym atutem jest piękna szata graficzna.
- Dodatkową atrakcja są nalepki, które służą uczniowi do oznaczania zrealizowanych tematów.
Scooby-Dooby-Doo!
Matematyka bez Truduu!
A TO HISTORIA. Opowiadania z dziejów Polski - Literatura
Autor: Kazimierz Szymeczko
Ilustrator: Aneta Krella-Moch
Ilość stron: 168
Kategoria wiekowa: 7+
Historynek, Wierszynek i
Militarek lubią się kłócić. A mają o co – z końcu jest wiele faktów w
historii Polski (od pradziejów po współczesność), naszej sztuce i
literaturze, o które można się spierać do rana. A że bystre z nich mole
książkowe, złośliwe i dowcipne – to dobrze się tych utarczek słucha.
Wiem, jakie to zwierzę. 100 zwierząt, które należy znać - Multico
a książka przyczyni się do milszego spędzania wolnego czasu w lesie, do nauczenia i zaciekawienia
bogactwem przyrody i wzrostu kultury obcowania z lasem.
Piękny i mądry, przewodnik do rozpoznawania roślin w lesie.
Poznaj dzikie gatunki ssaków,
Zobacz jak wygląda świat owadów i ptaków zamieszkujących lasy i łąki,
Doceń piękno i wyjątkowość drzew, kwiatów i owoców leśnych.
Subskrybuj:
Posty (Atom)